Uwagi końcowe z badań potrzeb osób z niepełnosprawnościami

Z badań wynika, że podstawowym warunkiem autentycznie podmiotowego traktowania osób niepełnosprawnych jest powszechne i naturalne (tj. niewymuszone) postrzeganie zjawiska niepełnosprawności jako integralnej części życia społecznego, a nie w kategoriach inności, nie w kategoriach odrębnej, naznaczonej i „nie naszej” grupy społecznej, którą „wypada” np. ze względu na tzw. „poprawność polityczną”  wspierać. Teza ta wprawdzie nie uzewnętrzniła się podczas badań bezpośrednio, niemniej aluzyjnie wskazywały na to niektóre wypowiedzi respondentów opisujących: 1. paradoksy i absurdy w procesie udostępniania przestrzeni, 2. niewiedzę lub powierzchowną wiedzę czy wręcz niezrozumienie problemu niepełnosprawności przez pełnosprawne osoby zaangażowane w proces eliminacji barier, czy wreszcie 3. zachwianie hierarchii motywacji podczas działań na rzecz niepełnosprawnych i koncentrację bardziej na funduszach tychże inwestycji niż na potrzebach ich beneficjentów. Pobrzmiewa tu potrzeba autentycznego solidaryzmu społecznego, potrzeba i - jak wskazuje Speck włączenia do społeczeństwa wszystkich jego członków i traktowania tego faktu jako fundamentu budowania wspólnej i jednakowej dla wszystkich przyszłości.

Więcej informacji informacji znajdą Państwo w linku